تیلی نوروود بازیگر هوش مصنوعی، طوفانی در هالیوود!

آخرین بروزرسانی در ۲۰ مهر ۱۴۰۴ توسط Dr.Arman

آیا آینده سینما در دستان الگوریتم‌هاست؟ ظهور بازیگر هوش مصنوعی تیلی نوروود (Tilly Norwood ai actor) این سوال را به بحث داغ هالیوود تبدیل کرده است. تیلی نوروود، شخصیتی کاملاً دیجیتال که توسط شرکت Xicoia و به دست الین ون در ولدن ساخته شده، نه تنها به دنبال یک ایجنت در هالیوود است، بلکه موجی از خشم و نگرانی را در میان بازیگران واقعی و اتحادیه‌هایی مانند SAG-AFTRA برانگیخته است. این پدیده جدید که مرزهای هنر و فناوری را جابجا می‌کند، پرسش‌های بنیادینی را درباره آینده شغلی بازیگران و ماهیت خلاقیت مطرح کرده است. در حالی که خالق او، تیلی را یک «اثر هنری» و ابزاری خلاقانه مانند انیمیشن می‌داند، بسیاری در صنعت سینما آن را تهدیدی جدی برای معیشت و هنر انسانی تلقی می‌کنند. این اتفاق نشان‌دهنده شتاب گرفتن روند استفاده از هوش مصنوعی ساخت فیلم است که پیامدهای آن هنوز کاملاً مشخص نیست. در این مقاله، به طور کامل بررسی می‌کنیم که تیلی نوروود کیست، چرا این همه جنجال به پا کرده و آینده بازیگری با ظهور چنین شخصیت‌های دیجیتالی به کدام سو می‌رود. با ما همراه باشید تا پرده از راز اولین «بازیگر» هوش مصنوعی هالیوود برداریم.

تیلی نوروود کیست؟ آشنایی با اولین بازیگر ساخته شده با هوش مصنوعی

تا حالا فکر کردید که ستاره‌ی بعدی یک فیلم پرفروش، ممکن است اصلاً یک انسان واقعی نباشد؟ با «تیلی نوروود» (Tilly Norwood) آشنا شوید؛ شخصیتی که به عنوان اولین «بازیگر» کاملاً ساخته شده با هوش مصنوعی، طوفانی در هالیوود به پا کرده است. تیلی یک فرد با آرزوهای بازیگری نیست، بلکه یک ساخته‌ی دیجیتالی پیچیده است که از کد و الگوریتم جان گرفته و حالا در حال بازتعریف مرزهای بین هنر و فناوری است.

این شخصیت مجازی توسط شرکت Xicoia، که بخش هوش مصنوعی استودیوی تولید فیلم Particle6 است، خلق شده. موسس این شرکت، «الین ون در ولدن» (Eline Van der Velden)، تهیه‌کننده و کمدین هلندی، ادعا می‌کند که تیلی یک ابزار خلاقانه جدید است، نه جایگزینی برای انسان‌ها. او تیلی را به انیمیشن یا جلوه‌های ویژه کامپیوتری (CGI) تشبیه می‌کند و معتقد است این فناوری می‌تواند هزینه‌های تولید را به شکل چشمگیری کاهش دهد.

جنجال در هالیوود: یک ستاره‌ی دیجیتال یا یک تهدید؟

اما خب، همه با این ایده موافق نیستند. به محض جدی شدن حضور تیلی در صنعت سینما، موجی از انتقادات شدید از سوی بازیگران و انجمن‌های صنفی به راه افتاد. اتحادیه بازیگران سینما (SAG-AFTRA) به صراحت اعلام کرد که تیلی نوروود یک «بازیگر» نیست، بلکه یک برنامه کامپیوتری است که احتمالاً بدون اجازه و پرداخت حق امتیاز، بر اساس داده‌های حاصل از کار بی‌شمار بازیگر انسانی آموزش دیده است.

نگرانی اصلی این است که چنین شخصیت‌هایی می‌توانند فرصت‌های شغلی را از بازیگران واقعی بگیرند. وقتی بحث بر سر استخدام یک عامل انسانی برای نمایندگی از این شخصیت دیجیتال مطرح شد، بحث‌ها داغ‌تر هم شد. اینجاست که سوالات اساسی پیرامون نقش Tilly Norwood ai actor و آینده‌ی خلاقیت انسانی در سینما مطرح می‌شود. منتقدان می‌پرسند:

• آیا یک هوش مصنوعی بدون تجربه زیسته و احساسات واقعی می‌تواند عمق یک نقش را به تصویر بکشد؟
• چه کسی باید از موفقیت تجاری یک بازیگر هوش مصنوعی سود ببرد؟
• مرز بین استفاده از هوش مصنوعی به عنوان یک ابزار و جایگزین کردن کامل انسان کجاست؟

در نهایت، تیلی نوروود بیش از یک پروژه تکنولوژیک، به نمادی از یک گفتگوی حیاتی در مورد آینده‌ی هنر و سرگرمی تبدیل شده است. او ما را وادار می‌کند تا از خود بپرسیم: آیا برای تماشای بازی یک شخصیت کاملاً دیجیتال روی پرده سینما آماده‌ایم؟ جواب این سوال، مسیر آینده هالیوود را مشخص خواهد کرد.

چرا هالیوود از ظهور یک بازیگر هوش مصنوعی خشمگین است؟

تصور کنید یک بازیگر جدید وارد صحنه می‌شود؛ با ظاهری بی‌نقص، استعداد بی‌پایان و توانایی بازی در هر نقشی. او یک حساب اینستاگرام فعال دارد، برای تست‌های بازیگری آماده می‌شود و حتی به دنبال یک ایجنت حرفه‌ای می‌گردد. تنها یک مشکل کوچک وجود دارد: این بازیگر، یعنی تیلی نوروود (Tilly Norwood)، اصلاً یک انسان نیست. او اولین «بازیگر هوش مصنوعی» جهان است و ظهور او طوفانی از خشم و نگرانی را در قلب هالیوود به پا کرده است.

اولین و بزرگ‌ترین دلیل این خشم، ترس کاملاً قابل درک از دست دادن شغل است. بازیگران، نویسندگان و دیگر اعضای اتحادیه‌های هنری سال‌ها برای حقوق خود جنگیده‌اند و حالا با رقیبی روبرو هستند که نه خسته می‌شود، نه نیاز به استراحت دارد و نه حقوق و مزایا می‌خواهد. شرکت سازنده تیلی ادعا می‌کند که استفاده از او می‌تواند هزینه‌های تولید را تا ۹۰ درصد کاهش دهد. این جمله برای تهیه‌کنندگان موسیقی دلنوازی است، اما برای هزاران بازیگر انسانی که برای به دست آوردن یک نقش تلاش می‌کنند، شبیه به آژیر خطر است.

اما مسئله فقط اقتصادی نیست؛ این یک بحران هویتی برای هنر بازیگری است. اتحادیه بازیگران سینما (SAG-AFTRA) به صراحت اعلام کرده که «خلاقیت باید انسان‌محور باقی بماند». از نظر آن‌ها، بازیگری تنها به گفتن دیالوگ‌ها خلاصه نمی‌شود، بلکه به استفاده از تجربیات زیسته، احساسات واقعی و درک عمیق انسانی برای جان بخشیدن به یک شخصیت بستگی دارد. آیا یک الگوریتم، هرچقدر هم که پیشرفته باشد، می‌تواند درد، عشق، یا حسرت را واقعاً «درک» کند و به تصویر بکشد؟

واکنش‌ها در هالیوود بسیار تند و سریع بوده است. بازیگران سرشناسی مثل ملیسا باررا و ناتاشا لیون خواستار بایکوت هر آژانسی شده‌اند که جرأت کند یک ربات را به جای یک انسان نمایندگی کند. نگرانی‌های اصلی آن‌ها را می‌توان در چند مورد خلاصه کرد:

• رقابت ناعادلانه: یک بازیگر انسانی نمی‌تواند با موجودی دیجیتال که ۲۴ ساعته در دسترس است و نیازی به حقوق انسانی ندارد، رقابت کند.
• اصالت هنری: آن‌ها معتقدند که تماشاگران با «تجربه انسانی» روی پرده سینما ارتباط برقرار می‌کنند، نه با یک شبیه‌سازی کامپیوتری بی‌روح.
• مسائل اخلاقی داده‌ها: این سوال بزرگ وجود دارد که مدل Tilly Norwood ai actor بر اساس چه داده‌هایی آموزش دیده است؟ آیا از چهره و بازی هزاران بازیگر واقعی بدون اجازه یا پرداخت هزینه استفاده شده است؟
• کاهش ارزش هنر: پذیرش بازیگران هوش مصنوعی می‌تواند هنر بازیگری را از یک مهارت انسانی و عمیق، به یک محصول فنی و قابل تکثیر تقلیل دهد.

در نهایت، در حالی که خالقان تیلی نوروود او را یک «اثر هنری» یا «ابزاری خلاقانه» مانند انیمیشن و جلوه‌های ویژه می‌نامند، جامعه بازیگری هالیوود او را یک تهدید وجودی می‌بیند. این خشم، فریادی برای محافظت از روح هنر در برابر پیشرفت بی‌ملاحظه تکنولوژی است؛ نبردی که آینده سرگرمی را شکل خواهد داد.

دفاع خالق تیلی نوروود: یک ابزار خلاقانه یا جایگزین انسان؟

وقتی صحبت از تیلی نوروود به میان می‌آید، انگار هالیوود به دو جبهه تقسیم می‌شود. در یک سو، الین ون در ولدن (Eline Van der Velden)، بنیان‌گذار شرکت Particle6 و خالق تیلی، با شور و حرارت از مخلوق دیجیتالی خود دفاع می‌کند. اما در سوی دیگر، بازیگران و اتحادیه‌های قدرتمندی مثل SAG-AFTRA زنگ خطر را به صدا درآورده‌اند. پس واقعاً داستان چیست؟ آیا تیلی فقط یک ابزار هنری جدید و هیجان‌انگیز است یا یک رقیب ترسناک برای بازیگران انسانی؟

ون در ولدن، که خود یک کمدین و تهیه‌کننده است، دیدگاه بسیار متفاوتی دارد. او اصرار دارد که تیلی نوروود قرار نیست جای کسی را بگیرد. به گفته او، تیلی بیشتر شبیه یک «قلم‌موی پیشرفته» یا ابزاری در دست هنرمند است تا یک انسان. او این پدیده را با چیزهایی که سال‌هاست در سینما می‌شناسیم مقایسه می‌کند؛ مثل انیمیشن، عروسک‌گردانی یا حتی جلوه‌های ویژه کامپیوتری (CGI). حرف اصلی او این است که خلق یک شخصیت با هوش مصنوعی، خودش یک فرآیند خلاقانه و هنری است که به مهارت و تخیل انسان نیاز دارد.

الین ون در ولدن در دفاع از کار خود می‌گوید: «تیلی نوروود جایگزین یک انسان نیست، بلکه یک اثر خلاقانه و یک قطعه هنری است. مثل خیلی از فرم‌های هنری قبل از خودش، باعث ایجاد گفتگو می‌شود و همین به خودی خود قدرت خلاقیت را نشان می‌دهد.»

برای درک بهتر دیدگاه او، می‌توان دفاعیاتش را در چند نکته کلیدی خلاصه کرد:

• یک ابزار، نه جایگزین: از نظر خالقش، تیلی وسیله‌ای برای داستان‌گویی است، درست مثل یک دوربین یا یک نرم‌افزار انیمیشن.
• شکلی جدید از هنر: او معتقد است باید به بازیگری با هوش مصنوعی به عنوان یک ژانر جدید نگاه کرد که در کنار بازیگری انسانی قرار می‌گیرد، نه در مقابل آن.
• نیازمند خلاقیت انسانی: ساختن، هدایت کردن و جان بخشیدن به چنین شخصیتی هنوز کاملاً به مهارت، زمان و دیدگاه یک تیم انسانی وابسته است.

اما چرا همه با این دیدگاه موافق نیستند؟ اتحادیه بازیگران و بسیاری از ستاره‌های سینما معتقدند که خلاقیت باید «انسان‌محور» باقی بماند. آن‌ها استدلال می‌کنند که شخصیت Tilly Norwood ai actor با استفاده از داده‌های حاصل از کار بی‌شمار بازیگر واقعی و احتمالاً بدون اجازه یا پرداخت حق‌الزحمه به آن‌ها ساخته شده است. نگرانی اصلی این است که چنین فناوری‌هایی می‌توانند به طور مستقیم شغل‌های واقعی را تهدید کنند و به آن جوهره و تجربه انسانی که در قلب بازیگری قرار دارد، آسیب بزنند. در نهایت، این بحثی است که تازه شروع شده و به نظر می‌رسد آینده سینما را به چالش خواهد کشید.

آینده بازیگری در عصر هوش مصنوعی چگونه خواهد بود؟

بیایید رو راست باشیم؛ هوش مصنوعی دارد همه چیز را زیر و رو می‌کند و هالیوود هم از این قاعده مستثنی نیست. دیگر فقط صحبت از جلوه‌های ویژه‌ی کامپیوتری برای ساختن دایناسور و هیولا نیست؛ حالا با پدیده‌ای روبرو هستیم که چهره و رفتاری شبیه به انسان دارد، اما یک خط کد هم در رگ‌هایش نیست! این داستان یک فیلم علمی-تخیلی نیست، بلکه واقعیتی است که همین حالا در حال رخ دادن است.

این بحث زمانی داغ شد که نام «تیلی نوروود» (Tilly Norwood) بر سر زبان‌ها افتاد. شرکت سازنده‌اش، Xicoia، او را اولین «بازیگر هوش مصنوعی» هالیوود می‌نامد و آرزوهای بزرگی برای تبدیل کردنش به ستاره‌ای در حد و اندازه‌های اسکارلت جوهانسون در سر دارد. جالب است بدانید که خالق او، این پدیده را به یک قلم‌مو تشبیه کرده و معتقد است که بازیگران هوش مصنوعی فقط ابزار جدیدی در دست هنرمندان هستند. اما آیا واقعاً به همین سادگی است؟

همانطور که حدس می‌زنید، هالیوود چندان از این «ابزار جدید» استقبال نکرد. به محض اینکه ماجرای Tilly Norwood ai actor در رسانه‌ها پیچید، بازیگران سرشناسی مثل امیلی بلانت، انجمن‌های صنفی قدرتمندی مانند SAG-AFTRA و بسیاری از کارگردانان زنگ خطر را به صدا درآوردند. نگرانی آن‌ها فقط به یک شخصیت دیجیتالی محدود نمی‌شود؛ آن‌ها نگران روح و آینده‌ی حرفه‌ی خود هستند.

خب، این همه جنجال برای چیست؟ مخالفت‌ها چند دلیل اصلی دارد که وقتی کمی بهشان فکر می‌کنیم، کاملاً منطقی به نظر می‌رسند:

• نابودی شغل‌ها: این بزرگ‌ترین ترس است. چرا یک استودیو باید بازیگر انسانی با تمام هزینه‌ها و پیچیدگی‌هایش را استخدام کند، وقتی می‌تواند از یک هوش مصنوعی استفاده کند که هرگز خسته نمی‌شود، درخواست افزایش دستمزد نمی‌دهد و می‌تواند همزمان در چند پروژه حضور داشته باشد؟ این یک تهدید جدی برای هزاران هنرمندی است که برای رسیدن به رویاهایشان تلاش می‌کنند.
• فقدان احساس و تجربه انسانی: آیا یک الگوریتم که هرگز طعم عشق، شکست، یا دلتنگی را نچشیده، می‌تواند این احساسات را به شکلی باورپذیر به تصویر بکشد؟ منتقدان می‌گویند بازیگری از تجربه زیسته انسان نشأت می‌گیرد؛ چیزی که هوش مصنوعی تنها می‌تواند آن را تقلید کند، نه حس. به قول انجمن بازیگران آمریکا: «خلاقیت باید انسان‌محور باقی بماند.»
• مسائل اخلاقی پیچیده: چهره، صدا و سبک بازی «تیلی» از کجا آمده است؟ این مدل‌های هوش مصنوعی بر روی حجم عظیمی از داده‌ها (شامل فیلم‌ها و بازی‌های بی‌شمار بازیگران واقعی) آموزش دیده‌اند؛ اغلب بدون اجازه یا پرداخت حق‌الزحمه به آن هنرمندان. این مثل آن است که کسی ماشین شما را بدون اجازه ذوب کند و با آن یک ماشین جدید بسازد!

البته در آن سوی ماجرا، طرفداران این فناوری معتقدند که این یک شکل هنری جدید است، درست مثل انیمیشن یا عروسک‌گردانی. آن‌ها می‌گویند استفاده از بازیگران هوش مصنوعی می‌تواند هزینه‌های تولید را تا ۹۰ درصد کاهش دهد و این یعنی فرصتی برای ساخته شدن فیلم‌های مستقل و خلاقانه‌تر که شاید در حالت عادی هرگز بودجه نگیرند.

پس، آیا در آینده‌ای نزدیک قرار است ستاره‌های محبوب سینما همگی کدهای کامپیوتری باشند؟ شاید نه به این زودی. اما ظهور پدیده‌هایی مثل تیلی نوروود ما را مجبور می‌کند تا به سوالات سختی فکر کنیم. آیا هوش مصنوعی به یک ژانر جدید در کنار بازیگری انسانی تبدیل می‌شود یا قرار است کل تعریف ما از «بازیگر بودن» را تغییر دهد؟ فیلمنامه‌ی این داستان هنوز در حال نوشته شدن است و همه ما منتظریم ببینیم پایان آن چگونه خواهد بود. نظر شما چیست؟